Taszkient

Taszkient, od lat 90. ubiegłego wieku stolica niepodległego Uzbekistanu, zamieszkiwana przez blisko trzymilionową społeczność, pozostaje tętniącym życiem centrum kulturowym i handlowym kraju, ciesząc się mianem jednego z najważniejszych miast na mapie Azji. Warto spędzić tu kilka dni i poznać różne oblicza tej metropolii. Współczesne – tętniące energią, pełne muzeów, rządowych instytucji, centrów finansowych i nocnych klubów. Postsowieckie – z typowymi dla tego okresu ikonicznymi budowlami sławiącymi wyższość i potęgę myśli technicznej socjalizmu, jak ogromny Hotel Uzbekistan czy zbudowane w latach 70. ubiegłego wieku przez rosyjskich inżynierów metro o bizantyjskim, pełnym przepychu wystroju, z freskami i zdobnymi żyrandolami zwieszającymi się z wysokich sklepień. W końcu najbardziej autentyczne oblicze, które ewoluowało przez wieki, ale kulturowo pozostało bliskie swoim antycznym źródłom i handlowemu charakterowi miasta ukształtowanemu w czasach świetności Jedwabnego Szlaku, czyli miasto zapełniane każdego dnia przez odzianych w tradycyjne strony rolników i hodowców sprzedających swe towary w cieniu meczetów i na bazarach ukrytych pośród labiryntu zbudowanych z gliny domostw.

Bogata historia liczącego ponad dwa tysiące lat Taszkientu (dosł. „Miasto z Kamienia”), zapisała się na przestrzeni wieków nie tylko architektonicznymi perełkami, jak średniowieczny zespół architektoniczny Hast Imam czy Medresa Kukeldasz, ale też znaczną liczbą starannie utrzymanych parków, ogrodów i fontann, z racji których Taszkient zwany jest „Miastem Ogrodów”. Panoramę miasta można podziwiać z tarasu widokowego 375-metrowej wieży telewizyjnej, najwyższego budynku w Azji Środkowej.