Valparaíso

To położone w środkowym Chile, u podnóża majestatycznych Andów miasto, którego zabytkowe dzielnice wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, jest miejscem o wyjątkowym układzie. Jego jaskrawo malowane, ciasno ustawione zabudowania wspinają się po 48 wzgórzach otaczających zatokę, tworząc zaskakującą gmatwaninę ulic, alejek i schodów, w której – jak wieść niesie – gubią się nawet mieszkańcy miasta. Komunikację między nimi ułatwiają staroświeckie, zbudowane ponad 100 lat temu windy, acensores, pomalowane na żółto i czerwono. Misterne uliczki kryją wiele architektonicznych skarbów, jak kolonialne kościoły i piękne miradores, czyli rozsiane tu i ówdzie punkty widokowe.

Zwane „Klejnotem Pacyfiku” Valparaíso założone zostało w 1536 roku przez hiszpańskiego konkwistadora Pedro de Valdivia. Na przestrzeni lat rozwinęło się jako ważne miasto portowe i ośrodek handlowy, który w czasach, kiedy nie było jeszcze Kanału Panamskiego, był najbogatszym miastem Chile. Dziś jego największy urok leży w nieuporządkowanym natłoku chaotycznie stawianych budynków, nad którymi unosi się romantyczna aura dawnej świetności. Jak pisał o nim Pablo Neruda, bodaj najsłynniejszy mieszkaniec tego miasta: „Jeśli przejdziemy w górę i w dół wszystkie schody Valparaíso – okrążymy cały świat”.