Tirana

Założona na początku XVII wieku przez Sulejmana Paszę Bargjini Tirana aż do 1920 roku Tirana była małym, pozbawionym znaczenia miasteczkiem, którego głównym atutem dla przywódców politycznych Albanii było położenie mniej więcej w centrum kraju. Nawet wówczas, gdy ogłoszona została stolicą państwa, pozostawała niewielkim i mało znaczącym miastem, na którego rozwój zwyczajnie brakowało funduszy. Sytuacja zaczęła zmieniać się dopiero pod koniec lat 20. XX wieku, kiedy to wpływy włoskie stały się wszechobecne – włoscy architekci zaplanowali ogromny, nowy plac, nazwany na cześć narodowego bohatera Skanderbega, szeroki, typowo faszystowski bulwar, obecnie znany jako Bulevardi Deshmoret e Kombit, budynki ministerstwa, Bank Narodowy i ratusz, a także Hotel Dajti, pałac królewski i niektóre ambasady. W czasach komunistycznych część z tych budowli zburzono, inne wzniesiono, na terenie całego miasta powstały nieliczone bunkry, dość kontrowersyjny symbol Albanii – i tym samym bardzo niewiele pozostało z dawnej, osmańskiej Tirany. Nawet to, co przetrwało do lat 90., skryło się w cieniu oszklonych, lśniących wieżowców i centrów handlowych. Jednak jeśli wjedziecie na 18. piętro Sky Tower, gdzie od poranka do północy działa bar kręcący się wokół własnej osi, odwiedzicie kilka bardzo dobrych muzeów, zatańczycie w jednym z licznych klubów z muzyką na żywo, zajrzycie do najstarszego w Tiranie meczetu i spróbujecie zgadnąć, co kryje się pod nazwą Domu Spadających Liści – może Waszej uwagi ujdzie architektoniczny chaos, tłok i zanieczyszczenie powietrza.