Gjirokastra

Rodzinne miasto dyktatora Envera Hodży, a zarazem jedynego szerzej znanego na świecie albańskiego pisarza, Ismaila Kadarego, to piękny przykład nielicznie zachowanych na Bałkanach ottomańskich miast handlowych. Surowe i piękne, swój początek bierze od XIII-wiecznej bizantyjskiej twierdzy, wzniesionej na wzgórzu, od której stopniowo w dół spływać zaczęły szare, kamienne domy kryte równie szarym, srebrzyście polśniewającym po deszczu łupkiem. Nie dziwota, że Gjirokastra nazywana bywa zarówno miastem srebrnych dachów, jak i miastem tysiąca schodów – ciasno przytulone do siebie domy piętrzą się stromo, a by poruszać się między nimi, trzeba wspinać się po dziesiątkach, setkach stopni.

Gdy już nasycicie oczy pięknem biało-srebrnego labiryntu, wybierzcie się do Muzeum Etnograficznego, mieszczącego się w odbudowanym, rodzinnym domu Envera Hodży, jednego z przywódców partyzanckiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, który później rządził Albanią przez 41 lat, aż do śmierci w kwietniu 1985 roku. Odkryjcie będący Monumentem Dziedzictwa Kulturowego w Albanii zamek, który na przestrzeni ponad ośmiu wieków swego istnienia pełnił funkcję obronnej twierdzy, koszar, garnizonu, więzienia, składów amunicji czy schronienia przed bombardowaniami, wybierzcie się też do pięknych, wyjątkowych XIX-wiecznych domów, gdzie zobaczycie, jak niegdyś mieszkały najbogatsze albańskie rodziny. W 1961 roku rząd Albanii przyznał Gjirokastrze status „miasta-muzeum”, co zapewniło prawną ochronę jej dziedzictwa architektonicznego i uchroniło od przebudowy, dzięki czemu zachowała swój urokliwy klimat, natomiast w lipcu 2005 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.